Intensywna praca umysłowa przerwana szybkim wypadem z Bracikiem, testującym swojego nowego rumaka. Kierunek - Ligota Akademiki, ale tuż przed skręt w lewo na żółty na Starganiec, i w prawo pod pomnik (ale nie wiem jaki). A potem przyjemny mini-singiel (ale nic z tych rzeczy które można zobaczyć u Czarnej Mamby). Wyjazd na Owsianej, skąd przez Stare Panewniki na Przystań, gdzie zrobiliśmy sobie po sweet-foci i dalej, wzdłuż torów i na niebieski szlak aż do Starej Kuźni. A potem już tylko pod górkę zielonym.
Ogólnie - bardzo przyjemna leśna trasa, kondycja ok, Bracik mało jeżdżący, poza tym jest młodszy. Statystyki bikestats nie kłamią, starszy = szybszy :) Górkę na Konopnickiej zdobyłem mając prawie 30km/h przy kadencji ok. 120.
W miarę poprawy kondycji w roku rowerowym AD 2010 w mojej głowie zaczęła kiełkować myśl - zrobić stówkę. Wiem, są twardziele którzy robią 600km w 24h, jako tatuś z brzuszkiem do takich [niestety] nie należę. Z moim pomysłem podzieliłem się jakiś czas temu z Marcinem, który jest autorem dzisiejszej wycieczki, towarzyszyła nam koleżanka Iwona. Jako tatusiowie mamy mocno ograniczony czas, zatem postanowiliśmy pojechać wcześnie, w moim przypadku pobudka o 5.15, o 6 rano byłem w Żorach, gdzie spotkałem się z towarzyszami. Marcin poczęstował mnie karminadlem i ruszyliśmy. Do Karviny Marcin znał drogę więc jechaliśmy jak po sznurku (z małymi supełkami). Granicę przekraczaliśmy o 7.30, po drugiej stronie od razu zaskoczyły mnie świetnie znakowane szlaki rowerowe. Do Karviny jechaliśmy trasą 6097, na każdym znaku znajduje się nr trasy, do tego drogowskazy informujące gdzie szlak prowadzi i ile kilometrów do celu. W Karvinie rewelacyjne drogi rowerowe, nie oparłem się pokusie cyknięcia fotki ronda z osobnym pasem ruchu dla rowerzystów i oczywiście świetnie oznakowanym. Na rynku pamiątkowe fotki, drobna przekąska i dalej, najpierw cudnym parkiem Bozeny Nemcovej, później mostem nad Olzą. Do Cieszyna droga prowadziła nas trasą nr 56 nad Jeziorem Terlicko, tutaj nieco niefortunnie je przegapiliśmy. To znaczy przejechaliśmy przez "zaporę", ale zamiast pojechać nad wodę pognaliśmy pod górę. Góra za to była nielekka, podjazd dał nam nieźle w kość, jak również kilka kolejnych podjazdów i zjazdów. Ostatecznie zatrzymaliśmy się na śniadanko na łące, prawdopodobnie była to "babi hora", czyli - Babia Góra :). Do Czeskiego Cieszyna dzięki zdobytej wysokości zjechaliśmy niezłym tempem, przepędziliśmy przez czeską stronę i na popas zatrzymaliśmy się na rynku po polskiej stronie. Lodzik i kawka zregenerowały siły na tyle, że pełni animuszu pojechaliśmy szukać czerwonego szlaku rowerowego w stronę Zebrzydowic. No i tutaj niestety po raz pierwszy na usta cisnęły się słowa mocno nieobyczajne na "k", bo oznakowanie fatalne, trochę pobłądziliśmy, cudownym przypadkiem odnaleźliśmy znak czerwonego przy torach kolejowych na jakimś fabrycznym placu. Tutaj ostatnia fotka z wycieczki - niezwykły sposób upewnienia się, że rowerzyści przez tory przejdą a nie przejadą. Na szczęście podróżowaliśmy bez sakw ani przyczepek, więc przy odrobinie ekwilibrystyki udało się rowery przeciągnąć pod karuzelą. Na szczęście miałem ze sobą Trekbuddego, bo poza tabliczką przy torach żadnego drogowskazu gdzie jechać nie było. Za to po chwili znaki pojawiły się często, np. na co drugim drzewie, ten luksus szybko jednak się skończył, jak i czerwony szlak. Peleton na tym odcinku prowadziłem ja, a że opiłem się kawką to z 10km jechaliśmy z prędkością bliższą 30 niż 25 km/h. W okolicach Kończyc jakieś ćwoki poprzekrzywiały drogowskazy, więc nieco nadłożyliśmy drogi, znowu pomocny był Trekbuddy. Dalej Marcin znał już drogę, więc do domu pędziliśmy jak po sznurku. W Zebrzydowicach zrobiliśmy zakupy, ale sił i czasu już na pstrykanie nie starczyło. Na szczęście w tym terenie jest bardzo dobre oznakowanie dróg rowerowych, szkoda że nie wszędzie (np. w powiecie mikołowskim). W Pawłowicach wskoczyliśmy na Plessówkę, przejechaliśmy nad wiślanką i przez Baranowice dojechaliśmy do Żor. Wielkie brawa dla Iwony która dzielnie dotrzymywała kroku na MTB, na początku było trochę ciężko ale jak się okazało dopompowanie opon sprawiło cuda. Marcin jako organizator spisał się świetnie, zwłaszcza ten karminadel, jako że następną "poważną" wycieczkę organizuję ja będę musiał się dobrze przygotować. No i na zakończenie, kondycja dobra, mimo dużego jak na mnie dystansu fizycznie bez problemów, pod koniec ogólne zmęczenie - plecy, tyłek, ręce, ale nic co by było jakoś bardzo uciążliwe.
Prognoza pogody na dziś była jednoznaczna - upał. Upał, jak wiadomo, najlepiej się spędza nad wodą. Wodę okoliczną mamy już nieźle rozpoznaną, postanowiliśmy zatem pojechać nieco dalej. Do Siamoszyc w jedną stronę mamy nieco ponad 10km, więc w sam raz na rodzinny wypad, po spakowaniu bambetli ruszyliśmy w trasę. Jechałem już kilka razy tą drogą na rowerze ale w przeciwnym kierunku, i kojarzył mi się długi zjazd do Kroczyc, o czym poinformowałem współtowarzyszy. Jak się okazało, ekipa moje obawy skwitowała "pfi, też mi górka". Na miejscu fajnie, aczkolwiek głęboki PRL przebija bezlitośnie. Nam to nie przeszkadzało, kocyk w cieniu sosenek i łagodne piaszczyste wejście do umiarkowanie ciepłej wody to wszystko czego dzieciom trzeba. Chociaż kawa z gruntem w plastikowym kubeczku to coś, o czym już dawno zapomniałem. Na powrocie przerwa na obowiązkowe lody w Kroczycach i leśną drogą prosto do domu. Kolejny udany rowerowy dzionek :)
W końcu udało się zrealizować wspólny rodzinny ambitniejszy wypad rowerowy. Cel - zamki w Bobolicach i Mirowie (tam gdzie mieszkają księżniczki). Tempo rodzinne, przejażdżka przyjemna, do celu dotarliśmy bez postojów, na miejscu trochę zwiedzania i trochę biwakowania. Powrót z postojem w sklepiku w Zdowie, gdzie oczywiście Julia dostała obiecanego loda (a do tego "spróbowała" od cioci, wuja i taty). Wycieczka udana, prawie 25 kilometrów dziewczyny zniosły dzielnie, i co najfaniejsze, mają ochotę na więcej :)
Po jajecznicy kawa a po kawie znowu na siodełko, tym razem całą ekipą na zakupy i lody do Kroczyc. Dziewczyny wróciły robić obiad, ojcowie zostali na placu zabaw bawić dzieci. Tutaj zanabyliśmy po jeszcze jednym lodzie i szczęśliwi wróciliśmy na pyszny obiad.
Po powrocie z porannego wypadu rowerowego do Kroczyc szybko zjedliśmy z Jarkiem po talerzu zupy botwinkowej zagryzając chlebem z pasztetem i popędziliśmy do Mirowa i Bobolic. Jak dla mnie super, ewidentnie wyższa kondycja niż w zeszłym roku, podjazdy które pamiętam jako nielekkie tym razem biorę bez zwalniania :), avg też wyraźnie wyższe niż w zeszłym roku. Piach daje w kość, Jarek jedzie a ja uprawiam bikewalking, nadrabiam potem na asfalcie :)
Nieco nieoczekiwany wieczorny wypad do Chudowa w towarzystwie Sąsiada. Pogaduchy w drodze, w Chudowie przy Karmi, oraz w drodze powrotnej. Trasa prawie standardowa - towarzysz wycieczki wybrał jednak kierunek przeciwny, co oczywiście powoduje, że Sośnią Górę zdobywa się od tej "gorszej" strony. Przy okazji poznałem fajny skrót między ul. Łączną a Mokrem. Dzięki wielkie za przyjemną przejażdżkę, następne Karmi ja stawiam :)
Kolejna próba wspólnego wyjazdu z Żor nad Jezioro Goczałkowickie, niestety - znów pogoda nie dopisała, Krystek zmiękł od deszczu. Dojeżdżając autem do Żor w mega ulewie byłem sceptyczny, ale w trakcie popijania pysznej kawki deszcz przestał padać. Kawka była na tyle pyszna, że zrobiło się późno, więc okroiliśmy wspólne plany do godzinnej przejażdżki. Marcin poprowadził mnie "swoją" trasą do Szoszowa, potem przez Las Baraniok nad Staw Gaganiec a potem nad Jezioro Śmieszek. Powrót ul. Wolności a następnie przez Rynek i ul. Osińską. Ogólnie - błoto i kałuże, 2 godziny czyściłem rower, ale było super.
mnmnc
